Door Hanneke Sizoo

Rosa Weiss-Zweers

medewerker HR-administratie

‘Even iets regelen, dat moet je niet willen’

Dien je als medewerkers van Pro Persona een declaratie in, grote kans dat hij Rosa Weiss passeert. De grote bulk komt eenvoudig en snel voorbij, maar soms zijn er situaties die ingewikkelder zijn en om meer aandacht vragen. 

Rosa: ‘Dan zet ik mijn tanden er in. Ik ben een bikkeltje, ga net zo lang door tot het klopt. Ik houd van cijfertjes en zoek graag naar eenvoudige oplossingen voor ingewikkelde problemen. Naast de declaraties voor H@RP regel ik alles voor de bereikbaarheidsdiensten en zie ik ook de declaraties van vrijwilligers en cliëntenraden. Ik controleer de bijlages met de bonnetjes. Ik mag dan wel iedere declaratie controleren, maar de leidinggevenden blijven natuurlijk eindverantwoordelijk. 

Ik vind het belangrijk dat we ons allemaal aan de regels volgens de CAO houden en niet minder of meer geld krijgen dan wat er afgesproken is. Het is goed dat we ons realiseren dat het om gemeenschapsgeld gaat. Iedere declaratie past in HARP. ‘Even iets regelen’, dat kon vroeger, maar dat moet je niet willen, dan is het einde zoek. 

H@RP heeft als systeem zijn tijd nodig, het duurt even voordat je er als medewerkers soepel mee uit de voeten kunt. Zeker medewerkers die weinig declareren, zijn nogal eens gefrustreerd. Ik hoor ze dan verzuchten ‘dat ze er helemaal klaar mee zijn’ en ‘dat het systeem niet deugt’. Maar zij zijn onwetend, en nemen niet de tijd om zich te verdiepen. In hun beleving moeten ze het wiel steeds opnieuw uitvinden. Zij maken dan foutjes, boeken niet goed, vergeten bijlages of hebben de bonnetjes niet goed geüpload. Ook wordt het ingewikkeld wanneer er meerdere kostenplaatsen zijn, hoe bereken je die door? Mijn advies: bel ons even, we helpen je. 

Er is niet leukers dan medewerkers weer op weg te helpen. Ik kijk eventueel mee naar wat ze in H@RP doen en waar het fout gaat. De meeste mensen zijn dan blij en dankbaar voor de hulp. De keren dat er een technisch probleem was met H@RP, voer ik graag de gegevens handmatig in zodat medewerkers toch hun geld krijgen. Ik ga tevreden naar huis als alle declaraties verwerkt zijn en de salarissen weer kloppen. De mensen hebben recht op hun geld, dat kun je niet een maandje uitstellen.’ 

Scroll naar beneden om het artikel te lezen

Anny Gootjes

stagecoördinator

‘Niet iedere afdeling is doordrongen van de waarde die stagiaires kunnen hebben’

Per jaar ziet ze een paar honderd namen van stagiaires voorbijkomen. Ze kent iedere afdeling en heeft contacten in alle uithoeken van de organisatie. Anny Gootjes, van huis uit verpleegkundige, docent en praktijkopleider, kwam tot een paar jaar geleden op veel afdelingen. ‘Mijn afstand tot de praktijk is groter geworden, maar mijn kennis over de organisatie breder, zegt Anny. ‘Zo weet ik de juiste inschatting te maken en een optimale match tussen vraag en aanbod van stageplekken.’

Pro Persona werkt samen met verschillende opleidingsinstituten uit de regio; voor de universitaire opleidelingen wordt vooral samengewerkt met de Radboud Universiteit Nijmegen en Universiteit van Amsterdam. Voor de hbo- en mbo-functies vooral met de Hogeschool Arnhem en Nijmegen, de Christelijke Hogeschool Ede en diverse ROC’s. Het gros van de stagiaires is in opleiding tot verpleegkundige op hbo- of mbo-niveau, de anderen zijn masterstudenten psychologie en pedagogie, of volgen hbo-opleidingen zoals SPH, maatschappelijk werk en dienstverlening, vaktherapie en facility management.

Anny inventariseert de stageplaatsen bij Pro Persona, zodat ze precies weet waar de behoefte ligt. Met de scholen die opleiden tot verpleegkundige worden vervolgens afspraken gemaakt over aantallen stagiaires. De school matcht vraag en aanbod, niet wij. ‘Want sommige studenten weten niets van de psychiatrie, dus ons laten selecteren op motivatie, dat heeft niet zo veel zin.’ Voor de studenten organiseert Anny samen met de praktijkopleiders voorlichtingsbijeenkomsten, daarna volgt de kennismaking met de afdeling. 

Anny: ‘De laatste tijd is het best lastig om stagiaires geplaatst te krijgen. Begrijpelijk, want door de verschillende reorganisaties is er binnen Pro Persona veel hectiek. De afdeling kan dan niet garant staan voor de begeleiding die de stagiaire nodig heeft, en dat is toch echt een voorwaarde.’ Het valt Anny op dat nog niet iedere afdeling doordrongen is van de waarde die stagiaires kunnen hebben. ‘Wees je bewust van de wisselwerking: stagiaires krijgen de kans om met hun vak bezig te zijn in de praktijk. Wij worden op onze beurt betrokken bij de nieuwste ontwikkelingen. Zo zet je stagiaires veel actiever in. Er zijn afdelingen die goed vooruit denken, weten welk personeel zij in de toekomst nodig hebben en daar rekening mee houden bij de inzet van hun stagiaires.’ 

‘Weet je wat mooi is,’ zegt Anny. ‘Wanneer een professional van Pro Persona les heeft gegeven op een school, dan zie je dat onmiddellijk terug in het aantal stage-aanvragen. Dus voorlichting op scholen is echt belangrijk om de psychiatrie zichtbaar te houden.’

Cor van Maris

ICT-werkplekbeheerder

‘Ik ben gehard aan de telefoon’

Ooit kwam hij als magazijnbediende binnen. Tot bleek dat Cor erg handig was met computers en achter de helpdesk van Psygis kwam te zitten. Cor is van oudsher opgeleid tot webdesigner en dtp’er. Binnen Pro Persona komt hij nu langs om al je pc-problemen op te lossen. ‘Ik ben gehard aan de telefoon, daar leer je het klappen van de zweep.’ 

Voor het zuidelijk deel van Pro Persona is Cor veel op pad. Krijgt de Servicedesk een melding van een probleem dat niet direct opgelost kan worden, dan bellen ze Cor of zijn collega’s Leanne, Gert-Jan of Chris. Alle verstoringen aan hardware zijn reden om in de auto te springen: pc’s, printers, netwerken en verhuizingen. Ook is Cor betrokken bij de pilot Mobility: een groep ambulante hulpverleners kreeg nieuwe laptops, waar de kinderziektes nog uitgehaald moeten worden. 

Cor: ‘Het kan zijn dat ik gebeld word omdat er in Nijmegen een probleem is met een beamer en dat er een hele cursusgroep zit te wachten. Vaak is dan vergeten om even van tevoren de apparatuur te testen. Ik pak aan wat de dag mij brengt. Heb ik het probleem opgelost, dan zijn de mensen bijna altijd dankbaar. Als ict’ers doen we het met de mogelijkheden die we hebben. We maken het werkend. Dat noemen we workaround: tot het probleem opgelost is kun je in ieder geval vooruit. Je moet dus creatief kunnen denken, in oplossingen.’ 

Problemen met pc’s kunnen medewerkers in alle staten brengen, weet Cor. ‘Mijn tip: blijf rustig en kalm, word niet boos. Je hebt alleen jezelf er mee. Het is een apparaat, dat kan kapot. En wat je vooral niet moet doen: Zélf fysiek pc’s gaan verhuizen en weer aansluiten.’ Dan is er bijvoorbeeld een nieuw team, vertelt Cor, en dan vinden ze het te lang duren voordat er iemand komt. ‘Ze koppelen pc’s en telefoons zelf af en aan en dan werkt het niet. En er kleeft een risico aan: je kunt op die manier de hele telefooncentrale plat leggen. Dus, niet doen. Laat ons gewoon ons werk doen.’

Cor en zijn collega’s zullen in de toekomst ook verstoringen buiten Pro Persona gaan verhelpen, zoals bij huisartsenpraktijken, waar de praktijkondersteuners aan het werk zijn. ‘Ik heb eeuwig werk, want de meeste mensen zijn internetverslaafd. Ook door het bedrijf, want alles moet op de pc gebeuren. Graag geef ik mijn huidige manager Geert Heijmans een pluim. Hij ziet dat er een bijscholing nodig is voor een nieuwe Microsoft-omgeving. Zo kunnen we in ieder geval weer vooruit.’

Bert van de Heuvel

medewerker logistiek

‘Mensen zien je als de vuilnisman en de kruidenier’

Bert is zowel op de Nijmeegsebaan als bij de Pompekliniek verantwoordelijk voor het op peil houden van de voorraad, het rondbrengen van eten en boodschappen en het ophalen van vuilnis. 

Bert: ‘Ik ben logistiek manager geweest in het bedrijfsleven en maakte bewust de overstap naar een uitvoerende functie. Was ik manager gebleven, dan had ik veel geld verdiend, altijd zorgen gehad en wist ik nooit precies wanneer ik weer thuis zou zijn. Dat wilde ik niet meer. Nu heb ik meer vrije tijd en ligt de prioriteit bij mijn gezin. En, ik heb veel lol in en op mijn werk, wat wil je nog meer?’

Ondernemen, zaken efficiënt en winstgevend maken, dat zit in Bert's bloed. Van het winkeltje in de Pompekliniek maakte hij een succes door het assortiment uit te breiden. ‘Door anders te denken valt er winst te behalen. Dat geldt ook voor het magazijn. Denk niet: in een schap passen 80 pakken koffie, dus dat hebben we op voorraad. Beter: hoeveel koffie gebruiken we iedere week? Daarnaast bleek het niet nodig om op drie plekken binnen Pro Persona voorraden te hebben. Door aanpassing van de werkmethode hebben we veel geld bespaard. Ook had het efficiënter werken gevolgen voor de formatie, de meesten van ons hebben er ander werk bij gekregen.’ 

De Facilitaire dienst is een ondergeschoven kindje, vindt Bert. ‘Mensen zien je als de vuilnisman en de kruidenier, maar niet als de man die zorgt dat alles er op tijd is en het er ook nog spic en span uit ziet. Dat vindt iedereen heel normaal. Ik weet, vanuit hier houden we heel Pro Persona ‘Zuid’ tevreden. Stel dat een afdeling met tien patiënten niet op tijd de koffie of het toiletpapier krijgt, dan breekt de pleuris uit.

Laatst hadden we hier op het werk een bordje opgehangen. Dat het de dag was van de facilitair medewerker. Voor de grap. Want waarom is het nooit de dag van de schoonmaker? Of van de cateringmedewerker? Wat zijn wij minder dan een secretaresse?’ 

Nog 29 maanden, dan stop ik met werken. Hoe leuk ik mijn werk ook vind, ik verheug me er op. Mijn vrouw is erg ziek geweest, zij kan thuis wel wat hulp gebruiken. Ik heb veel hobby’s waarvan vliegvissen er eentje is. En bij ons in het dorp is er zoveel te doen. Iedere vrijdag maken ze met een groepje mannen de begraafplaats schoon. En ze rijden op de buurtbus. Ook dat is mooi werk, waar ik me tijdens mijn pensioen graag mee bezig wil houden.’