Voeding van Leen

Het blog van Marileen Louwerse, 

teamleider bij de Riethorst, afdeling Doven & Slechthorenden

‘De aankondiging van de reorganisatieplannen vorig jaar heeft me gestimuleerd om na te denken over mijn toekomst en me open te stellen voor nieuwe ontwikkelingen. Ik heb mijn wens om te coachen èn mijn focus op gezonde voeding gecombineerd en vond de opleiding tot natuurvoedingsadviseur. In een klap was het duidelijk: dit ga ik doen. 

Pakken koekjes leeg eten, dat kon ik heel goed. Maar door lichamelijke klachten zoals eczeem en allergie werd ik gedwongen gezond te eten. Ik probeerde suiker te schrappen en ontdekte door het lezen van de etiketten op verpakkingen dat suiker werkelijk overal in zit. Daar kan ik me kwaad over maken. In mijn eigen keuken experimenteer ik volop. Ik laat de suiker, gluten en zuivel achterwege en maak de meest heerlijke maaltijden en tussendoortjes. Mijn kinderen eten alles met smaak. Laatste hoorde ik ze opscheppen tegen vriendjes over mijn zelfgemaakte ketchup en mayonaise, die we bij de tweewekelijkse frietmaaltijd eten. Wanneer ik anderen vertel over mijn kookexperimenten merk ik veel interesse, maar niemand heeft tijd of zin om zelf vervangers te maken voor de ongezonde producten uit de winkel. Daarom blog ik over mijn recepten en over de voedingsindustrie. Voor mijzelf werkt het anders eten alleen al fantastisch: mijn eczeem is zo goed als weg, ik ben kilo’s kwijt en mijn darmen zijn rustig. Het heeft zelfs een gunstige uitwerking op mijn haarziekte alopecia: heel voorzichtig lijkt mijn haar weer terug te komen.’ 

www.voedingvanleen.nl 

Natuurmonumenten

Het blog van André Schulten, 

CAD-tekenaar, afdeling Huisvesting 

‘Eens per maand lever ik een column voor de website van Natuurmonumenten aan, al vijf jaar lang. Het zijn waarnemingen over de natuur, beschreven zoals ik die persoonlijk beleef. Door mijn werk bij wat toen nog ‘De Gelderse Roos’ heette, kwam ik in contact met Natuurmonumenten. Mijn schrijfactiviteiten kwamen ter sprake en zo startte mijn vaste bijdrage in de vorm van een column. Ik wil graag mijn ervaringen delen met anderen. De kunst is om het niet te groot te maken, geen wereldverbeteraar te willen zijn. De beleving van de natuur laten spreken, dat werkt het beste. Het gaat over de natuur, maar bijna altijd zeggen mijn stukjes iets over mijzelf. Zoetzure beschouwingen, zou je het kunnen noemen. De columns waar ik het meest tevreden over ben, daar zit vaart in. Teveel sleutelen komt een tekst vaak niet ten goede.  

Mijn liefde voor de natuur zat er al jong in: als klein jongetje ging ik met mijn vader op pad. Toen ik later lid werd van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudies kreeg mijn kennis over de natuur echt een ‘boost’. Het liefst ga ik in de middagpauze met mijn fototoestel de hei op of het bos in, mijn werktijden kan ik daar gelukkig op aanpassen. Van Natuurmonumenten heb ik een vergunning om buiten de paden te komen, dat maakt het extra leuk. Het kan zo maar gebeuren dat ik een uur doe over honderd meter. Bijna meditatief, vaak stapje voor stapje, speurend naar planten, insecten, vogels. Als ik daarna opschrijf wat ik beleefd heb, is het klaar en kan ik het weer loslaten. Zo heb ik al heel wat verhalen geschreven en verzameld. Mijn ambitie is om ze een keer uit te geven.' 

www.natuurmonumenten.nl/archief-van-columns 

Mooivankoosje

Het blog van Debbie Wassink, 

rehabilitatiemedewerker, Pompestichting

‘Als kind kreeg ik van een tante een zakje met oude lippenstiften. Daar is het vast en zeker mee begonnen. Ik ben gek op cosmetica en beauty, bij voorkeur op natuurlijke basis. Een jaar of vijf geleden wilde ik iets voor mij zelf beginnen, naast het werk. Ik kocht veel cosmetica en besloot over die producten te gaan schrijven. Hoe je het gebruikt, wat de ingrediënten zijn, hoe het zit met allergenen, of de claims wel kloppen, wat de voor- en nadelen zijn in gebruik. Ik noemde mijn blog ‘Meisje hip’ maar vond dat na verloop van tijd te kinderachtig. Nu heet het ‘Mooi van Koosje’, een blog met zo’n 4.000 volgers. Ik krijg van allerlei bedrijven pakketjes opgestuurd. Ik schrijf erover en geef de producten daarna weg door een win-actie op Facebook uit te zetten, waar mijn volgers aan mee kunnen doen. De vraag dringt zich op of ik commercieel moet worden. Ik heb besloten dat niet te doen want ik wil vrij zijn waarover ik schrijf en wil mijn eigenheid behouden. Ik verdien er niets aan, het kost vooral veel tijd, steeds meer. Daarom heb ik besloten twee gastbloggers de recensies te laten schrijven waar ik niet aan toe kom. Ik probeer zoveel mogelijk naar persbijeenkomsten te gaan of naar tuinen waar planten worden gekweekt die in de producten verwerkt worden. En ben dan natuurlijk erg blij met de goodiebags die ik krijg... Ik heb erg veel geleerd over PR, marketing en sociale media. Die kennis gebruik ik weer voor mijn werk; ik ga binnenkort de Intranet-webwinkel voor Delta restylen.’ 

www.mooivankoosje.nl 

Diadox

Het blog van Anita Frantzen, 

senior communicatieadviseur

‘Ik ben echt anders naar mijn omgeving gaan kijken sinds ik jouw blog lees, zei laatst iemand. Een groter compliment kan ik niet krijgen,’ zegt Anita. ‘Het begin van mijn blog was een mooie samenloop van omstandigheden. Ik sprak met een ritueelbegeleider over hoe zij toch zo uit haar hart had leren schrijven, dat wilde ik ook. Ik kreeg van haar de tip vooral te oefenen met beeldend schrijven. Tot dan toe schreef ik vooral beleidsmatige en zakelijke teksten voor mijn werk. Ook een training mindfulness gaf handvatten: het stimuleerde mij bewust te worden van wat mijn zintuigen mij brengen. Vastleggen wat ik zie, ruik, voel, proef en hoor. En toen ik kort daarna voor mijn werk een workshop deed over social media, viel de puzzel op zijn plaats: ik vond een applicatie waarmee ik kon gaan bloggen. Ik stelde mijzelf een doel: 365 dagen een verhaaltje. Zo dwong ik mijzelf inspiratie te zoeken. Liefst schrijf ik mijn verhaal in een kwartiertje. Vervolgens probeer ik niet te lang na te denken over het wel of niet plaatsen van de tekst op het blog. Naarmate ik langer blog durf ik meer van mijzelf te laten zien. Ook experimenteer ik met verschillende vormen, zoals een gedicht, een overpeinzing of een herinnering. Toch is het nadrukkelijk geen dagboek. Het mooist vind ik het als anderen mijn ervaringen herkennen. Doordat mijn blog gekoppeld is aan Facebook en Twitter krijg ik steeds meer volgers. Soms zoveel op een dag, dat ik ervan schrik. Ik heb de 365 verhaaltjes gehaald, dat was soms best een opgave. Nu blog ik alleen als ik zin heb.’ 

www.diadox.wordpress.com 

Voor sommige collega’s is bloggen een manier om de wereld te laten weten wat hen bezighoudt. En als je dan ook nog enthousiaste volgers krijgt, is dat mooi meegenomen. 

Door Hanneke Sizoo